سیدحسین فدایی حسین در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری سینمای ایران گفت: نمایش‌های صحنه‌ای جشنواره رضوی از نظر فرم، گونه، متن، نگاه، دیدگاه، زبان، روایت، ترکیب، نشانه و تصویر قابل تامل‌ بودند و من گمان می کنم بسیاری از کارهای این جشنواره به خصوص کارهای شهرستان‌ها ظرفیت حضور در جشنواره های بین المللی را داشتند.

وی در ادامه افزود: شایسته است برای روایت وقایع، افراد و شخصیت‌های مهم، بدون تحقیق و بدون مطالعات زبان ‌شناسی و فرهنگ شناسی شروع به کار نکنیم و صرفاً به کمیت و تکثر کار دلخوش نباشیم. تئاتر دینی باید نیاز یک هنرمند باشد، بدون ریا و به دور از خوشامد مسوولان و مدیران چرا که زیبایی و ماندگاری هنر، اعتقادی بودن و بر دل نشستن آن است.

فدایی حسین با بیان این مطلب که در حیطه سمبل‌های مذهبی و زندگی ائمه معصوم(ع) کار چندانی صورت نگرفته است، تصریح کرد: متاسفانه در زمینه فلسفه عمیق تفکرات امام هشتم(ع)، تاثیرات این امام همام به ابعاد زندگی فردی و اجتماعی، تربیت شاگردان، دیدگاه‌ها و رهنمودهای راهگشایشان کمتر فرهنگ سازی شده و عظمت و بزرگی امام رضا(ع) در حد شفا دادن معرفی شده است.

وی حرکت جشنواره موضوعی رضوی و تلاش‌های صورت گرفته از طریق این جشنوراه را قابل تحسین خواند و خاطر نشان کرد: تحول صورت گرفته در این حوزه جای تبریک دارد، به ویژه که رشد قابل تاملی در نمایش‌های جشنواره ششم مشهود بود. کارهای غیر متعارف تولید شد و تعدادی از کارها در خور توجه و تحسین برانگیز بود.

نویسنده نمایشنامه «کانال کمیل» با اشاره به روند رشد و پیشرفت جشنواره رضوی، تاکید کرد که باید با نگاهی تازه و زبانی جدید و قابل بررسی از مستقیم گویی در متون نمایش دینی و مذهبی رها شد.

وی در ادامه افزود: باید با برپایی کارگاه‌های آموزشی، نمایشی و برپایی ورک‌شاپ‌های تخصصی و تحلیلی ضمن آسیب‌شناسی تئاتر دینی به ارزیابی و آنالیز این نمایش‌ها از زوایای مختلف و بهره‌گیری از دیدگاه‌های جامعه شناسان و روانشناسان پرداخت و از این طریق بستر را برای زایش گونه‌های جدید نمایشی با محوریت مسایل دینی فراهم کرد.

فدایی حسین در پایان عمده‌ترین ضرورت تئاتر دینی را فراگیر شدن آن عنوان کرد و گفت: نمایش دینی متعلق به همه هنرمندان تئاتر ایران است. آدم‌های تکراری، اندیشه‌های تکراری می‌آورند و لازم است آدم‌های مختلف با اندیشه‌های باز‌تر و گوناگون وارد این عرصه شوند.

انتهای پیام/ن.ف